Περί Ανεξαρτησίας της Κέρκυρας ο λόγος

ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ

Δημοσιεύθηκε χτες (26 Σεπτέμβρη 2008) στον Guardian ρεπορτάζ της Helena smith στο οποίο γίνεται λόγος για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κέρκυρα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η εν λόγω συντάκτης του ρεπορτάζ αναφέρεται εκτενώς στην δημιουργία αυτονομιστικού κινήματος το οποίο θα εκφρασθεί και στις επόμενες δημοτικές εκλογές με στόχο την διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Κέρκυρας.
Η συντάκτης του άρθρου αναφέρεται σε υπαρκτά προβλήματα που έχουν δημιουργήσει μια ζοφερή κατάσταση στο νησί όπως για παράδειγμα το πρόβλημα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων και την εξέγερση της Λευκίμμης, την κατάσταση του νοσοκομείου , του οδικού δικτύου, της καθαριότητας της πόλης, της έλλειψης χώρων στάθμευσης και της εγκατάλειψης της παλιάς πόλης και των ιστορικών μνημείων.
Η αλήθεια είναι ότι το βαρύ κλίμα που υπάρχει μέσα στο λαό εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης ενώ μέχρι πρότινος εκδηλωνόταν με κατάρες κατά της κυβέρνησης και της αμαρτωλής 20ετίας του ΠΑΣΟΚ, εσχάτως εμπλουτίζεται όλο και πιο συχνά με αναθέματα κατά της Ένωσης.
Ο ιδιαιτέρα αναπτυγμένος μικροαστικός χώρος που βίωσε την ευημερία της προηγούμενης περιόδου αποτελεί το καλύτερο έδαφος για την ανάπτυξη και διάδοση παρόμοιων αντιλήψεων.
Ένα τέτοιο κλίμα ,βέβαια , υπήρχε πάντα σε μια λανθάνουσα κατάσταση με αποτέλεσμα να έχουμε διάφορα περιστατικά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Το σημερινό φαινόμενο όμως έχει άλλα χαρακτηριστικά . Εκτός από την εμφάνιση της «Κερκυραϊκής παρέμβασης» και των έντονων φημών για την εξέλιξή της σε «Κερκυραϊκή Αναγέννηση» έχουμε αναγραφή συνθημάτων και αφισών σε ολόκληρο το νησί , γνωστούς σοσιαλιστές να επικροτούν και αναζήτηση υπογείως προσωπικοτήτων προκειμένου να στελεχώσουν μηχανισμούς εκπροσώπησης.

Οι λόγοι για τους οποίους υπάρχει έφορο έδαφος για τέτοιου είδους ανοησίες είναι ιστορικά εξηγήσιμοι .
Στις 21η Μαΐου του 1864, κατόπιν δημοψηφίσματος και με την συγκατάθεση των μεγάλων δυνάμεων η Κέρκυρα και τα άλλα νησιά του Ιονίου ενσωματώθηκαν στον νεοσύστατο εθνικό κορμό.
Η Κέρκυρα από πρωτεύουσα των Επτανησίων με ισχυρή βιομηχανική ανάπτυξη , διαμορφωμένη αστική κοινωνία με βιομηχανικό προλεταριάτο και με εργατική κουλτούρα, μετατράπηκε σε μια πάμφτωχη αγροτική επαρχία μιας πάμφτωχης χώρας . Ο μισός πλυθησμός αναγκάστηκε να μεταναστεύσει.
Η μετέπειτα τουριστική ανάπτυξη , η αλλοίωση των συνειδήσεων και το κύμα νεοπλουτισμού και μικροαστικοποίησης επούλωσαν το τραύμα αλλά δεν κατάφεραν να σβήσουν από την συλλογική μνήμη την ανάμνηση ενός «ένδοξου και υπερέχοντος παρελθόντος».
Αυτό εμφανίζεται στις μέρες μας με την μορφή ανιστόρητης καρικατούρας ,αρκούντως επικίνδυνο , προσπαθώντας να εδράσει στα πιο καθυστερημένα στρώματα της κοινωνίας.
Δεν μοιάζει με την περίπτωση της Θεσσαλονίκης. Ότι λείπει από την Θεσσαλονίκη εδώ υπάρχει.
Το ερώτημα που τίθεται ευθέως είναι το εξής «ανεξάρτητοι από ποιόν?» Την στιγμή ακριβώς που στενεύουν τα περιθώρια για το «αθηνοκεντρικό κράτος» και η ευρωπαϊκή ένωση ελέγχει και ορίζει την παραμικρή αναπτυξιακή η ακόμα και πολιτιστική προσπάθεια. Τη στιγμή που ο έλεγχος επί της τοπικής αυτοδιοίκησης μετατοπίζεται ολοένα και περισσότερο προς το ευρωπαϊκό κέντρο. Όταν τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Κέρκυρας που αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους είναι αγορασμένα από ξένους.
Αυτή τη στιγμή όταν λες «ανεξαρτησία» τι ακριβώς εννοείς? Την ανομολόγητη επιθυμία σου να υπάρξουν σήμερα αφεντικά που να σε μετατρέψουν σε μια νύχτα σε μια προνομιακή ζώνη ευημερίας με σοσιαλιστική αύρα Κορσικής , κρατική υπόσταση Μάλτας και οικονομία Μονακό ?
Και αυτό τι είναι ? Μια μοντέρνα σοσιαλιστική αντίληψη ?
Φαίνεται ότι χρειάζεται να επαναλάβουμε με κάθε τρόπο. Τα δεινά των εργαζομένων κάθε εθνικότητας δεν οφείλονται στην αντίθεση, Αθήνας – Θεσσαλονίκης η Λάρισας -Βόλου αλλά στην αντίθεση Κεφαλαίου εργασίας. Όσο ανόητος και να είναι ένας σοσιαλιστής αυτό θα έπρεπε να το είχε μάθει.