Κομμουνιστική επανίδρυση και αντικαπιταλιστικό μέτωπο, τώρα!
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ
Οταν στον αντίστοιχο ΟΤΕ της χώρας του Μάη του '68, -έστω και αν για τον «Ριζοσπάστη» αυτός δεν ήταν παρά μια «φούσκα», «σαπουνόπερα», ή αποτέλεσμα «της κούρασης των Γάλλων να πληρώνουν τους ψυχαναλυτές τους» , αυτοκτονούν 23 άνθρωποι,- λόγω της ανασφάλειας που τους δημιουργεί το κύμα απολύσεων (20.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν σε τρία χρόνια) η ελαστικότητα της εργασίας τους, η ανά πάσα στιγμή ενδεχόμενη μετακίνησή τους σε άλλη πόλη,
- λόγω της τραγικής πίεσης που απορρέει από το βραβευμένο στη Γαλλία, το 2008, σύστημα διοίκησης της εταιρείας ii, το οποίο έρχεται να επιβαρύνει την εγγενή καπιταλιστική αποξένωση, σπάζοντας κάθε συλλογικό δεσμό ανάμεσα στους εργαζόμενους, για να τους χαλιναγωγεί πιο εύκολα.
Οταν μέσα σ' αυτόν τον καθρέφτη της αναπτυγμένης Γαλλίας, βλέπω με τρόμο την εικόνα και της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια και στις προτεινόμενες εργασιακές συμβάσεις της νέας ιδιωτικής «Ολυμπιακής» οσφραίνομαι ήδη την μπόχα της δολοφόνου France Telecom.
Τότε δεν αρκεί να:
Τότε δεν αρκεί να:
- Απορρίπτω μετά βδελυγμίας τον δίχως κανένα όριο -πολιτικό, αλλά και ευπρέπειας- ακροδεξιό Καρατζαφέρη, που προσφέρει για όραμα το άγαλμα του Μέγα Αλέξανδρου, και για υπόδειγμα την αφεντιά του.
- Αρνούμαι τον Καραμανλή, που με καλεί, λες και είναι νόμος της φύσης, να αποδεχτώ τον βιασμό μου.
- Οργίζομαι με την κοροϊδία του Παπανδρέου, που εμφανίζεται ως νέα παρθένα και με καλεί να ξεχάσω το νεοφιλελεύθερο και φιλοαμερικανικό πολιτικό του παρελθόν, το οποίο ακόμη και τον Καραμανλή τον κάνει να φαντάζει σαν αντιστασιακός απέναντι στις ΗΠΑ.
- Αντιμετωπίζω καχύποπτα τους οικολόγους, που γλυκαίνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα με την πιπίλα της πράσινης μεν, καπιταλιστικής δε, ανάπτυξης.
- Μη με πείθει ο ρεφορμιστής Τσίπρας, του οποίου η σπαρασσόμενη αριστερά, ενώ γνωρίζει πολύ καλά τι ποιεί και κυρίως πού θα οδεύσει μετεκλογικά, η δεξιά του συνεχίζει να συμπορεύεται μαζί της.
- Μη με εκφράζει η Παπαρήγα, που σε άγρα ψήφων αποσυνδέει την εκλογική μάχη από το διακηρυγμένο στρατηγικό της στόχο, αντιμετωπίζει τους άλλους μετωπικά μόνο σαν ψηφοφόρους του κόμματός της και με καλεί να το ψηφίσω στη λογική του μη χείρον βέλτιστον, έστω κι αν διαφωνώ με το σεχταρισμό του, την «υπεύθυνη» στάση του το Δεκέμβρη και το όραμα και των πιο αποκρουστικών πτυχών ενός παρελθόντος σοσιαλισμού -Μολώχ, που μου προτείνει.
Ούτε αρκεί, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι οι εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξουν τον κόσμο -γι' αυτό καθ' όλα σεβαστοί οι απέχοντες, έστω κι αν με αυτή τους τη στάση ενισχύουν τον πράσινο νεοφιλελευθερισμό-, η επιλογή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ελάχιστης συμβολής έτσι ώστε να αγωνιστούμε, τη Δευτέρα μετά από αυτές, από καλύτερες θέσεις, μια επιλογή που τεκμαίρεται από το γεγονός ότι αυτή εκφράζει έστω εμβρυακά ένα συνεπές αντικαπιταλιστικό μέτωπο, αντλεί την ποίησή της από το μέλλον και όχι από το αμαρτωλό «σοσιαλιστικό» παρελθόν, δεν κανακεύει τους φιλήσυχους νοικοκυραίους.
- Αρνούμαι τον Καραμανλή, που με καλεί, λες και είναι νόμος της φύσης, να αποδεχτώ τον βιασμό μου.
- Οργίζομαι με την κοροϊδία του Παπανδρέου, που εμφανίζεται ως νέα παρθένα και με καλεί να ξεχάσω το νεοφιλελεύθερο και φιλοαμερικανικό πολιτικό του παρελθόν, το οποίο ακόμη και τον Καραμανλή τον κάνει να φαντάζει σαν αντιστασιακός απέναντι στις ΗΠΑ.
- Αντιμετωπίζω καχύποπτα τους οικολόγους, που γλυκαίνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα με την πιπίλα της πράσινης μεν, καπιταλιστικής δε, ανάπτυξης.
- Μη με πείθει ο ρεφορμιστής Τσίπρας, του οποίου η σπαρασσόμενη αριστερά, ενώ γνωρίζει πολύ καλά τι ποιεί και κυρίως πού θα οδεύσει μετεκλογικά, η δεξιά του συνεχίζει να συμπορεύεται μαζί της.
- Μη με εκφράζει η Παπαρήγα, που σε άγρα ψήφων αποσυνδέει την εκλογική μάχη από το διακηρυγμένο στρατηγικό της στόχο, αντιμετωπίζει τους άλλους μετωπικά μόνο σαν ψηφοφόρους του κόμματός της και με καλεί να το ψηφίσω στη λογική του μη χείρον βέλτιστον, έστω κι αν διαφωνώ με το σεχταρισμό του, την «υπεύθυνη» στάση του το Δεκέμβρη και το όραμα και των πιο αποκρουστικών πτυχών ενός παρελθόντος σοσιαλισμού -Μολώχ, που μου προτείνει.
Ούτε αρκεί, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι οι εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξουν τον κόσμο -γι' αυτό καθ' όλα σεβαστοί οι απέχοντες, έστω κι αν με αυτή τους τη στάση ενισχύουν τον πράσινο νεοφιλελευθερισμό-, η επιλογή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ελάχιστης συμβολής έτσι ώστε να αγωνιστούμε, τη Δευτέρα μετά από αυτές, από καλύτερες θέσεις, μια επιλογή που τεκμαίρεται από το γεγονός ότι αυτή εκφράζει έστω εμβρυακά ένα συνεπές αντικαπιταλιστικό μέτωπο, αντλεί την ποίησή της από το μέλλον και όχι από το αμαρτωλό «σοσιαλιστικό» παρελθόν, δεν κανακεύει τους φιλήσυχους νοικοκυραίους.
Χρειάζεται κάτι ακόμη: Η επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο αποτελεί η λήψη μιας πρωτοβουλίας για τη δημιουργία ενός, πέρα από τους υπάρχοντες, σχηματισμού κομμουνιστικής επανίδρυσης, ο οποίος και θα επιδιώξει να κατακτήσει ένα ηγεμονικό ρόλο, σε ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο, που θα αγκαλιάζει όλες τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις, οργανωμένες και ανένταχτες.
1 «Ριζοσπάστης», Κυριακή 8 Ιούνη 2008, σελίδα 6
2 Ο γενικός διευθυντής αυτής της επιχείρησης, βραβεύτηκε το 2008 με το βραβείο του «μάνατζερ της χρονιάς» και με το βραβείο της «πρωτοτυπίας της διοίκησης»
2 Ο γενικός διευθυντής αυτής της επιχείρησης, βραβεύτηκε το 2008 με το βραβείο του «μάνατζερ της χρονιάς» και με το βραβείο της «πρωτοτυπίας της διοίκησης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου