Η ΑΡΧΗ ΕΓΙΝΕ

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

του σύντροφου Ζώη Γαλατά

Η Πρωτοβουλία Ιωαννίνων στις 5/3 προχώρησε στην πρώτη της εκδήλωση. Σ’ αυτήν πήραν μέρος 120 αγωνιστές και μικρές αντιπροσωπείες από την Πρέβεζα και τη Θεσπρωτία - με ιδιαίτερα χαμηλό μέσο όρο ηλικίας - ενώ τις προηγούμενες μέρες υπήρξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στους χώρους δουλειάς, το Πανεπιστήμιο και την περιοχή.

Αφού παρουσιάστηκε από τους Ζώη Γαλατά και Γιώργο Τσιρώνη η εισήγηση, διαβάστηκαν οι χαιρετισμοί του Θέμη Μπόκαρη που εξαιτίας των υποχρεώσεων του στην ΠΟΣΔΕΠ δεν μπόρεσε να είναι εκεί - όπως και πολλοί ακόμη - και του Ζαΐρ Αχτάρ (πρόεδρος της Πακιστανικής κοινότητας), οι οποίοι έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση .

Η συζήτηση άνοιξε με το Δημήτρη Δεσσύλα που εξήγησε τι κάνει απαραίτητη την αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά σήμερα, αλλά και τις ποιοτικές αλλαγές που επιδρούν σαν καταλύτες στην εποχή μας, περιγράφοντας και το επαναστατικό πρόγραμμα που χρειαζόμαστε.

Η Ερωτοκρίτου Αργυρή (ΣΕΚ), αναφέρθηκε στην προοπτική της νίκης και τη διαπίστωση ότι η προσπάθειά μας δεν υποκαθιστά την ενότητα στο κίνημα, δίνοντας και τους σταθμούς συνάντησης το επόμενο διάστημα στην απεργία της 2/4, το αντιπολεμικό κίνημα, τις ευρωεκλογές, κ.ο.κ. Ο Μιχάλης Καλαμαράς (ΟΚΔΕ-Σπάρτακος), αφού περιέγραψε την κατάσταση στο διεθνιστικό κι εργατικό κίνημα κατέδειξε τις τρεις επιλογές που έχει η αντικαπιταλιστική αριστερά σήμερα (ρήξης ή ενσωμάτωσης), και την ανάγκη να εκφραστεί πιο βαθιά στα κινήματα, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, στην υπεράσπιση των μειονοτήτων, στον οικοσοσιαλισμό.
Η Κέλλυ Κατσαούνου (ΑΡΑΣ), σύνδεσε το στρίμωγμα του συστήματος με την επίθεση στα Πανεπιστήμια και τη νεολαία, προσέδωσε στην αριστερά την απαραίτητη κι αναγκαία αντιδιαχειριστική, αντιιμπεριαλιστική προοπτική της που πρέπει να βρει το δρόμο να παρουσιαστεί στους χώρους δουλειάς, έδωσε τα χαρακτηριστικά της νέας πολιτικής δομής και την αλληλοτροφοδότηση με τα πολυτασικά σχήματα των ΕΑΑΚ και των Παρεμβάσεων. Ακόμη, πως οι εμπειρίες, οι κατακτήσεις και οι αγώνες στα Γιάννενα, μπορούν να γίνουν εικόνες για το μέλλον.
Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης (ΟΚΔΕ), μίλησε για την κρίση του συστήματος και της εκπροσώπησης, την κατάρρευση του μύθου της αυτορυθμιζόμενης αγοράς και την πορεία σε πιο δύσκολους ατραπούς του καπιταλισμού, την εποχή μας σαν περίοδο ευκαιριών (προεπαναστατική περίοδος), την εξέλιξη της ταξικής πάλης, το πολιτικό υποκείμενο και τη διαλεκτική σύνδεσή τους, την στρατηγική μας κι έκλεισε με την παραίνεση να δούμε πιο σχολαστικά τις τοπικές τράπεζες, τη διαβίωση κι εκμετάλλευση των μεταναστών, κ.α., για να δώσουμε στην προσπάθειά μας φτερά.
Ο Σταχούλης Σπύρος (μέλος Δ.Σ. Οδοντιάτρων), αποκωδικοποίησε την εξέγερση του Δεκέμβρη, ορίζοντας ότι η επαναστατική αριστερά είναι μέρος του, έκφρασε την απαίτηση των καιρών να μετρήσουμε τις νέες δυνατότητες και τη δυναμική που έβγαλε η μεγαλειώδης πορεία 7.000 νέων κι εργαζόμενων στην Αθήνα κι η ενεργοποίηση των 85 σωματείων.

Ο Ανδρέας Μπότσιος (μέλος του πανελλαδικού συντονιστικού κτηνοτρόφων και δημοτικός σύμβουλος της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης Δήμου Ζίτσας), αναφέρθηκε στην δεινή θέση του αγροτικού κόσμου και τα μπλόκα, τα 500 εκατ. που αποδείχθηκαν αόρατα, την μετάλλαξη του πανελλαδικού συντονιστικού σε διαχειριστικό και παραγοντίστικο όργανο και την αριστερά που χρειαζόμαστε.

Χαρακτηριστικά είπε «…αριστερά που βρίζει και προβοκάρει δεν την θέλουμε…».

Στάθηκε στην κατάσταση στα εργοστάσια του Καρυπίδη, της ΣΒΕΚΗ που ετοιμάζουν απολύσεις και τον ΑΚΜΩΝΑ, αλλά και στην ανασφάλεια των εργαζόμενων που πολλές φορές πιάνονται απ’ όπου βρουν.

Ξεσκέπασε τους δημ. συμβούλους του δήμου του - κυρίως της καθεστωτικής αριστεράς - οι οποίοι σε ψήφισμα που κατέθεσε να συνδράμουν οικονομικά τους απολυμένους κι απλήρωτους εργάτες του Καρυπίδη, στέλνοντας μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης, αντιτάξανε την αδιαφορία και τα κούφια κι ανέξοδα λόγια.

Ο Νίκος Τσαμήτρος (Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο), αναφέρθηκε στους πολέμους που καλά κρατούν, τη Γάζα και την Παλαιστίνη που δεν νικήθηκαν, την εμπλοκή της κυβέρνησης στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς και την ανάπτυξη του αντιπολεμικού κινήματος. Μόνο εμπόδιο ορθώνεται το αντιπολεμικό κίνημα και η πάλη των λαών. Η Πρωτοβουλία μπορεί και πρέπει να παίξει σοβαρότατο ρόλο σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Ο Γιάννης Φίλης (ΕΑΜική Αντίσταση), παρότρυνε να βρούμε αυτά που μας ενώνουν.

Ο Νίκος Ζήκος (εργαζόμενος, συνδικαλιστής), εξήγησε πως το αντίστοιχο του Σπόρτιγκ στα Γιάννενα έγινε πριν τρία χρόνια, έκανε με τη σειρά του μια μεστή παρουσίαση των τελευταίων αγροτικών κινητοποιήσεων, αναλύοντας τις τάσεις και πολιτικές που εκφράστηκαν μέσα στα μπλόκα και τον αγροτικό κόσμο κι αξίωσε πως αν θέλουμε αποτέλεσμα κι ουσιαστική παρέμβαση πρέπει να προχωρήσουμε σε καταγραφή των δυνάμεων της επαναστατικής αριστεράς σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.
Ο Λάζαρος Δερμιτζόγλου (εργάτης σε μεταλλοβιομηχανία), αναρωτήθηκε αν ξέρουν όλοι οι εργαζόμενοι τι συμβάσεις υπογράφουν, καταλήγοντας ότι μας κλέβουν τα όνειρα και τη ζωή μας, ότι δουλεύουμε και μας χλευάζουν, θεωρώντας μας σαν τον τελευταίο τροχό της άμαξας. Η κρίση είναι τεχνητή. Επικρατεί η τρομοκρατία κι ο φόβος, ενώ σήμερα έχει την περισσότερη δουλειά. Οι καπιταλιστές όμως προετοιμάζονται, προσλαμβάνοντας κι άλλους για δυνάμεις καταστολής, για τις επόμενες συγκρούσεις. Πολλά εργοστάσια αποτελούν ντόμινο, αλλά εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι παράγουμε όλο αυτό τον πλούτο. Ο δρόμος της εξέγερσης δεν είναι διαδήλωση. Όσο για τους μετανάστες εργάτες, αυτούς τους τρομοκρατούν δεκαπλάσια. Ο Δημήτρης Αργυρός (μέλος Δ.Σ. σωματείου εμποροϋπαλλήλων), έδεσε το χτες με το αύριο, κάνοντας μια σύντομη στάση στο σήμερα, δίνοντας με το δικό του εύγλωττο τρόπο τις απαραίτητες συνθήκες για να ξετυλιχθεί το κουβάρι της επανάστασης. Κλείνοντας παρουσίασε και τα πρώτα ραντεβού του Μαρξιστικού Ομίλου που ξεκινά στα Γιάννενα.
Ο Γιώργος Τσακανίκας (ΑΡΑΝ), όρισε την αριστερά και τη διαχώρισε από την συμβιβασμένη, καθεστωτική.

Ο Φίλιππας Κυρίτσης (άνεργος από τη Θεσπρωτία), ζήτησε το συντονισμό δράσης σε Πανειπηρωτική κλίμακα.

Η Γιούλη Καραγιαννάτου (φοιτήτρια), αναφέρθηκε στους απεργιακούς αγώνες των νοσοκομείων και τη μεγάλη παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων, αλλά και την οργάνωση των αγώνων από δω και πέρα.

Ο Νίκος Ηλίας (γραμματέας σωματείου μετάλλου), παρουσίασε την κατάσταση της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος στην περιοχή, τις σφοδρές συγκρούσεις του τελευταίου διαστήματος και τα ζητήματα που η ζωή θέτει στην Πρωτοβουλία, αλλά και την ιδεολογική πάλη στην αριστερά της ρήξης και της ενσωμάτωσης.

Πάρα πολλοί ήταν οι ομιλητές που δεν μπόρεσαν να τοποθετηθούν λόγω χρόνου, αν και σύντομα θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε τις σκέψεις μας. Στο κλείσιμο πέρα από τη διαπίστωση μιας ελπιδοφόρας συζήτησης που ανεβάζει τον πήχη, μπήκαν τα πρώτα ραντεβού:
1). 11 Μάρτη, Σύσκεψη στις 7 μ.μ. στο Ε.Κ.Ι., των σωματείων δημόσιου & ιδιωτικού τομέα για συντονισμό και κοινή δράση,
2). 12 Μάρτη, πορεία στις 6 μ.μ. από τη Νομαρχία, για την τραμπούκικη επίθεση στο Στέκι μεταναστών στην Αθήνα,
3). 21 Μάρτη, γλέντι της ΔΡΑΣΥ-ΝΟΡΑΣΥ & του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ στον Καρβούνη με το συγκρότημα της «Λαϊκής μορφωτικής στέγης Αμπελοκήπων», αφιερωμένο στην ΕΠΟΝ,
4). 22 Μάρτη, συμμετοχή στο Πανελλαδικό & ρίξιμο όλων των δυνάμεων μας στην οργάνωση της απεργίας στις 2 Απρίλη και της παρουσίασης της παρούσας συζήτησης στην περιοχή (ήδη σχεδιάζεται νέα συζήτηση πάνω στην οικονομική κρίση και τα χαρακτηριστικά της), με την ταυτόχρονη δημιουργία επιτροπών σε γειτονιές, σχολές κι εργοστάσια.